کد مطلب:259406 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:156
بارگاه امام حسین در قرن سوم
كربلا موقعیت معنوی خود را به حد كمال حفظ كرده بود و جمعی از مسلمین و دوستان اهل بیت علیهم السلام مجاور قبر مطهر شده و احداث مسكن و بناء كرده بودند تا آن كه متوكل در دومین سال سلطنت خود در ماه شعبان به سال 233 دستور داد كه قبر امام حسین علیه السلام و كلیه منازل و خانه ها را خراب كنند و در جای آن زراعت نمایند.
بنا به گفته ی ابوالفرج اصفهانی، وی شبی از مغنیه های شهر، كنیزی درخواست كرد كه او را شراب دهد و ساز نواز كند، از سوء تصادف مغنیه صاحب كنیز، غائب بود و به زیارت نیمه شعبان به كربلا رفته بود.
پس از مراجعت یكی از كنیزان آوازخوان خود را پیش متوكل فرستاد.
متوكل پرسید: آن روز كه شما را خواستم كجا بودید؟
گفت: با خانم خود به زیارت حج رفته بودیم.
گفت: حالا كه ماه شعبان است موسم حج نیست.
گفت: به زیارت قبر حسین علیه السلام.
متوكل چنان آتش گرفت كه رگ های گردنش نزدیك بود منفجر گردد، فوری صاحب او را احضار كرد و تمامی اموالش را ضبط نمود و خودش را به زندان انداخت و دستور داد قبر امام حسین علیه السلام و كلیه خانه های موجود را خراب كنند و زمین آنها را زراعت نمایند.
ابوالفرج می افزاید این عمل غیر انسانی در سال 233 هجری در شعبان به وقوع پیوست و مسلمان ها اقدام نكردند، ناچار ابراهیم دیزج یهودی را مأمور كرد. وی جمعی از یهود را برای اجرای این منظور به كربلا آورد و آنان مباشر این عمل گشتند.
[ صفحه 244]
و دیزج حسب دستور متوكل به ویرانی قبر و خانه ها كفایت نكرد، زمین آنها را زراعت نمود و پاسبانان مسلح دور تادور نینوا برای منع زوار گماشت و هر كه را می گرفتند یا می كشتند یا به زندان می فرستادند.
ابوالفرج برای ادعای خود كه تخریب اول در شعبان 233 هجری واقع شده دو تا شاهد می آورد:
1 - این كنیز قبل از خلافت متوكل برای دلخوشی وی پیش او رفت و آمد می كرد و متوكل به سال 232 ششم ذی الحجه به كرسی خلافت نشست و بر حسب عادت باید شعبان اول از دوران خلافتش باشد.
2 - گفتار سید محمد بن ابی طالب حسینی را در كتاب «تسلیة المجالس» مؤید قرار داده است. [1] .
بنا به گفته ی ابوالفرج اصفهانی، وی شبی از مغنیه های شهر، كنیزی درخواست كرد كه او را شراب دهد و ساز نواز كند، از سوء تصادف مغنیه صاحب كنیز، غائب بود و به زیارت نیمه شعبان به كربلا رفته بود.
پس از مراجعت یكی از كنیزان آوازخوان خود را پیش متوكل فرستاد.
متوكل پرسید: آن روز كه شما را خواستم كجا بودید؟
گفت: با خانم خود به زیارت حج رفته بودیم.
گفت: حالا كه ماه شعبان است موسم حج نیست.
گفت: به زیارت قبر حسین علیه السلام.
متوكل چنان آتش گرفت كه رگ های گردنش نزدیك بود منفجر گردد، فوری صاحب او را احضار كرد و تمامی اموالش را ضبط نمود و خودش را به زندان انداخت و دستور داد قبر امام حسین علیه السلام و كلیه خانه های موجود را خراب كنند و زمین آنها را زراعت نمایند.
ابوالفرج می افزاید این عمل غیر انسانی در سال 233 هجری در شعبان به وقوع پیوست و مسلمان ها اقدام نكردند، ناچار ابراهیم دیزج یهودی را مأمور كرد. وی جمعی از یهود را برای اجرای این منظور به كربلا آورد و آنان مباشر این عمل گشتند.
[ صفحه 244]
و دیزج حسب دستور متوكل به ویرانی قبر و خانه ها كفایت نكرد، زمین آنها را زراعت نمود و پاسبانان مسلح دور تادور نینوا برای منع زوار گماشت و هر كه را می گرفتند یا می كشتند یا به زندان می فرستادند.
ابوالفرج برای ادعای خود كه تخریب اول در شعبان 233 هجری واقع شده دو تا شاهد می آورد:
1 - این كنیز قبل از خلافت متوكل برای دلخوشی وی پیش او رفت و آمد می كرد و متوكل به سال 232 ششم ذی الحجه به كرسی خلافت نشست و بر حسب عادت باید شعبان اول از دوران خلافتش باشد.
2 - گفتار سید محمد بن ابی طالب حسینی را در كتاب «تسلیة المجالس» مؤید قرار داده است. [1] .
[1] مقاتل الطالبين: ص 203. تاريخ كربلا: ص 193 - 194.